Betoverend Buenos Aires

Met een serieuze blik vertelt de medewerkster van Emirates dat ik word geweigerd op de vlucht naar Buenos Aires. Ik blijk geen retour- of doorgaand ticket te hebben vanuit Argentinie. Ik kijk haar met ongeloof aan. “Maar ik kom uit Nederland en heb een EU-paspoort” stamel ik tegen beter weten in. In het systeem staat dat ook mensen met een EU-paspoort bij de douane worden geweigerd wanneer ze niet kunnen aantonen dat ze voornemens zijn het land weer te verlaten. Ik leg uit dat ik een grote reis maak en dat ik nog nergens ben gevraagd een bewijs te overleggen dat ik het land weer ga verlaten. Uiteraard leidt mijn uitleg nergens toe. De kans dat ik weer mee terug moet op het vliegtuig is aanwezig en dat risico weigert Emirates te nemen. Vreemdelingenbewaring in Argenitinie lijkt me sowieso geen pretje. Ik moet overstappen in Sao Paulo en ook daar blijk ik er niet tussentijds uit te kunnen. Ik ben redelijk verrast door het nieuws. Heel even denk ik dat het een teken is dat ik uberhaupt niet op het vliegtuig moet stappen. Ik ben niet zo een held met vliegen en ik heb voordat ik op het vliegtuig stap altijd de angst dat er iets mis gaat. Gelukkig begin ik snel weer rationeel te handelen. Ik heb nog anderhalf uur de tijd om aan een vliegticket te komen. Op het vliegveld in Kaapstad is echter geen internetcafe. British Airways is de enige maatschappij die op het vliegveld tickets vanuit Buenos Aires verkoopt, maar 2000 US Dollar voor een vliegticket naar Amsterdam is me iets te gortig. Ik struin wat rond op het vliegveld en zie een bordje van Qatar Airways. Bij het kantoor van Qatar Airways verkopen ze geen vliegtickets, maar als ik uitleg dat ik nogal radeloos ben en dat ik niet weet hoe ik aan een vliegticket vanuit Argenitinie moet komen, vertelt de medewerkster van Qatar Airways dat ik bij haar op het internet mag zoeken naar een ticket. Na een korte zoektocht rolt mijn vliegticket vanuit Buenos Aires naar Montevideo uit de printer. Mijn vertrek naar Buenos Aires gaat gelukkig door. Als ik vijfendertig uur later in Buenos Aires aankom is er niemand die om een retour - of doorgaand ticket vraagt. Zonder verdere vragen krijg ik een stempel dat ik negentig dagen in Argentinie mag blijven.

Kaapstad is een prachtige stad. Er is geen betere plek om mijn reis door Afrika te eindigen. De Tafelberg waakt over de stad. Ik heb hem twee keer beklommen. Veel straatnamen in Kaapstad verwijzen naar de Hollandse overheersing. Onder meer de Company Gardens zijn door onze voorvaderen aangelegd. Met enige trots loop ik er rond. Die trots verwijnt snel als ik bij de Slave Lodge aankom. De Gouden Eeuw kunnen we beter de Gestolen Eeuw gaan noemen. Tijdens de geschiedenislessen op de middelbare school heb ik veel geleerd over de Vereenigde Oost-Indische Compagnie. Natuurlijk weten we allemaal wat voor verschrikking de VOC mensen met de handel in slaven heeft aangedaan, toch komt dat onderwerp er bij de geschiedenislessen maar bekaaid vanaf. Wat we vooral leren is de pracht en praal die Holland overspoelde en natuurlijk dat we voor een tijd de baas op de wereld waren. Een land stelt haar geschiedenis altijd rooskleuriger voor. Nog niet zo lang geleden zei de voorgaande premier - in het parlement nota bene - dat we in Nederland terug moeten naar de VOC-mentaliteit. Misschien moet Balkenende eens een kijkje gaan nemen in de Slave Lodge.

Het lelijkste Nederlandse woord ter wereld is apartheid. Het is bizar dat pas minder dan twintig jaar geleden aan het apartheidsregime een einde is gekomen. Nog steeds is de spanning voelbaar. Veel mensen zijn bang dat over enige tijd de bom zal ontploffen en dat er Zimbabwaanse toestanden zullen komen. Zolang Mandela nog leeft zal het rustig blijven, maar helaas heeft hij niet het eeuwige leven.
De verschillen tussen arm en rijk zijn in Kaapstad enorm. In het centrum gaat het snelle moderne leven gemakkelijk haar gang. Pas als ik met de bus naar het vliegveld vertrek valt er iets te zien van de townships.

Het mooiste aan reizen is misschien wel het moment dat ik met al mijn spullen weer op weg ga naar een volgende bestemming. Het afscheid nemen van mensen en een plek heeft iedere keer weer iets geks. Het contact met andere reizigers is best intensief. Gelukkig zijn er op de nieuwe bestemming altijd weer nieuwe reizigers. Ik kom veel Duitstalige mensen tegen, waardoor mijn Duits de afgelopen maanden flink is verbeterd. Ik kan alles volgen en alleen als ik moe ben schakel ik terug naar het Engels. Mijn lievelingswoord in het Duits is “genau”. Een goede vertaling van dit woord is er niet. Exactly of indeed komen in de buurt, maar genau omvat meer. Iedere keer moet ik lachen als iemand het woord gebruikt. Genau.

Buenos Aires is een mix van een authentiek Frans dorpje, Madrid en Barcelona. In de groene wijk Palermo met alle balkonnetjes en bloembakken moet ik aan een dorpje in Frankrijk denken. De Playa de Mayo heeft iets weg van het statige Madrid en de Argentijnse passie komt overeen met de levenslust van mensen uit Barcelona. Helaas vlieg ik woensdag alweer naar het zuiden van Patagonie. De temperatuur daalt er snel en ik heb nog een relatief goedkoop ticket kunnen boeken. Vanuit El Calafate trek ik langzaam terug naar het noorden. In Buenos Aires zal ik nog wel terugkeren. De komende maanden vermaak ik me hier wel. Samen met mijn Spaanse woordenboekje komt het vast wel goed.

Na de nachtvlucht vanuit Kaapstad stap ik in Dubai over op de vlucht naar Sao Paulo. Vlak na het opstijgen val ik ergens boven Saudi Arabie in een diepe slaap. Tijdens de nachtvlucht heb ik niet kunnen slapen. Iets voordat de lange oversteek over de Atlantische Oceaan begint word ik wakker. De blauwe lucht en zee zijn elkaars evenbeeld. Bij het nummer Paradise van Coldplay ( http://www.youtube.com/watch?v=1G4isv_Fylg ) loopt er een traan over mijn wang. Een traan vol geluk.