Rio de Janeiro

Het water van de imposante Iguazu-watervallen stroomt recht onder mijn voeten. Vanaf de balustrade kijk ik naar beneden de diepte in. Aan de overkant ligt Brazilië. Ik ben voor even terug in Argentinië. De Argentijnse cultuur is fantastisch. De mensen leven het leven. Als een echtpaar bijvoorbeeld om 23.30 uur spontaan naar de kroeg wilt, nemen ze hun kind van vijf gewoon mee. Argentinië is het meest favoriete land van mijn reis. Turkije heeft ontzettend vriendelijke mensen, lekker eten en mooie steden. De natuurschatten van Namibië zijn overweldigend. Argentinië heeft al deze elementen. In Brazilië is het gelukkig ook niet slecht toeven. De laatste dagen is de zon doorgebroken en dan komt Rio de Janeiro helemaal tot leven. Rio is een geweldige stad met een prachtige ligging.

Van Rio+20 heb ik weinig meegekregen. De eerste avond wordt er in het hostel door twee deelnemers van de conferentie flink gediscussieerd. Ik verbaas me erover dat er vooral over de formele aspecten wordt gepraat. Ook hoor ik ´draft proposal` (een schets van een voorstel, dat zegt dus al genoeg) nogal vaak. Er wordt slecht naar elkaar geluisterd. Luisteren is het belangrijkste bij een discussie. Zelf heb ik de eigenschap tijdens een discussie nogal veel aan het woord te zijn. Al is het beter om weinig en iets zinnigs te zeggen. Hoe minder je zegt, hoe meer er door de toehoorders wordt onthouden. Naarmate het einde van de conferentie nadert, des te minder er in het hostel wordt gediscussieerd. De deelnemers zijn moe van het vele gepraat. Al kan het ook door al het feesten komen.

Er zijn twee dingen in het leven waar ik een hekel aan heb. Sloom internet en lang wachten in de rij voor de kassa van een supermarkt. Allebei pure tijdverspilling. In Brazilië werkt het supermarktpersoneel nog trager dan de gemiddelde Afrikaanse supermarktmedewerker. Dat het bonnetjesapparaat er een halve minuut over doet om de bon uit te printen werkt ook niet mee. Ongeduldig sta ik in de rij. Op zoek naar steun bij medekopers die ook klaarblijkelijk geirriteerd staan te wachten. Mijn formule dat je de economische groei van een land kunt berekenen aan de hand van de tijd dat een supermarktmedewerker erover doet om de producten te scannen, kan de ijskast in. Economisch gezien is Brazilië booming. Sao Paulo is het economische hart van Zuid-Amerika. De gemiddelde Braziliaan heeft steeds meer te besteden. Het zal nog een tijd duren voordat ook de onderklasse van de samenleving van de nieuwe welvaart meeprofiteert. Ook in Brazilië is het verschil in levensstandaard tussen de mensen groot.

Als Beirut het Parijs van het Oosten is, dan is Rio het Beirut van het Zuiden. De stad is net als Beirut niet mooi, Copacabana heeft zelfs iets troosteloos als de zon niet schijnt. Desalniettemin straalt Rio een groot zelfvertrouwen uit. Dat zal alleen maar toenemen met de aanstaande wereldkampioenschappen en de Olympische Spelen van 2016. Rio de Janeiro is, nadat het door de Portugezen is gesticht, korte tijd onderdeel van Frankrijk geweest. Misschien dat dit, net als in Beirut, de stad een bepaalde energie heeft meegegeven. Rio bruist. De stad leeft vierentwintig uur per dag. In de kunstenaarswijk Lapa is het vrijdag- en zaterdagnacht een enorm feest. Op straat en in de clubs wordt er gedanst alsof het leven ervan afhangt. De dansbewegingen zijn uniek. Dat wordt wennen straks in Utrecht als iedereen met de handen hoog in de lucht op het ritme van de muziek probeert mee te bewegen. In Lapa wordt op straat overal lekker eten verkocht. Een mooie combinatie: eten en muziek. De sfeer is er een beetje als die van de Parade. Een groot verschil is echter dat op de Parade hetzelfde type mensen rondloopt. In Lapa lopen alle lagen van de bevolking door elkaar heen. De verscheidenheid aan mensen in Brazilië is enorm.

Mijn week in Rio is snel voorbij gegaan. Morgen vlieg ik naar Salvador. Salvador is een echte oude koloniale stad. De stad wordt omgeven door mooie stranden en een aantal eilanden. De laatste weken van mijn reis ga ik niet veel meer doen dan op het strand liggen, feesten en misschien wat hardlopen langs de kustlijn. Ik hoop dat ik eindelijk het boek uit ga lezen dat sinds Nairobi onnodig in mijn tas zit. Mocht je binnenkort ook vakantie gaan houden: veel plezier en vooral niet vergeten te genieten. Dit laatste kreeg ik nog wel eens te horen vlak voordat ik wegging. Ik vond het altijd zo stom klinken; natuurlijk ga ik niet vergeten te genieten dacht ik dan. Tijdens geluksmomenten, als ik bijvoorbeeld besef dat ik bijna een jaar over de wereld aan het reizen ben, moet ik aan die zin denken. Ik snap nu wat hiermee wordt bedoeld. Genieten.