Zonnestralen

Mijn paspoort is samen met toiletpapier het belangrijkste tijdens het reizen. Gelukkig ben ik mijn paspoort, in tegenstelling tot het toiletpapier, nog niet vergeten mee te nemen als ik weer op pad ga. Het paspoort is een wonderlijk document. Het heeft iets ouderwets en mysterieus. Als ik mijn paspoort kwijt zou raken kan ik nergens heen. Ik weet niet hoe het is, maar ik vrees dat het voelt alsof ik mijn identiteit voor even verlies. Toch gek, ook zonder paspoort ben ik nog steeds Vincent uit Utrecht.

Na een rustige vlucht land ik veilig in Amman. Amman is het tegenovergestelde van Beirut. Geen druk toeterend, zich opwindend verkeer of harde muziek uit winkels en cafe's. Het kan iets te maken hebben met het Offerfeest en de vakantiedagen. Al denk ik dat ook daarbuiten het leven hier rustig zijn weg vindt. Amman is een ideale stad om op een balkon een waterpijn te roken of een schaakpartij te spelen. Mijn schaakstijl is helaas hetzelfde als het Nederlandse voetbal: een goede aanval met een zwakke verdediging. Terwijl ik mijn tegenstander in de vernauwing druk en een paar zetten verwijderd ben van een overwinning, word ik met een simpele verschuiving van de loper schaakmat gezet.

Het eten in het Midden-Oosten wordt hoe zuidelijker je gaat steeds minder lekker. Een maaltijd in restaurant Cairo in Amman zal ik echter niet snel vergeten. Nadat ik mijn wat flauwe halve kip niet meer weg krijg, zie ik dat aan de tafel naast me een nog volledig intakt, gegrilde geitenkop wordt geserveerd. Omdat ik iets te lang blijf staren word ik opgemerkt en uitgenodigd aan tafel plaats te nemen. Een deel van de kop sla ik beleefd af. Ik houd het bij de nieren gevuld met rijst. Best lekker.

Vanuit Amman is het heel gemakkelijk dagtochten te maken naar Jerash, Madaba en de Dode Zee. Het is gek om niet te kunnen zinken. De strandwacht aan de Dode Zee heeft het volgens mij niet al te druk. Jerash is een oude ruim opgezette Romeinse stad en heeft daarom iets speciaals. Net als de mozaieken in Madaba. De oude landkaart van het uit religieus oogpunt kloppend hart van onze planeet in de Grieks-orthodoxe kerk is prachtig.

Na vijf dagen Amman ben ik samen met Rida naar Petra en Wadi Rum afgereisd. Rida komt uit Marseille en heeft naast een Frans ook een Tunesisch paspoort. Een prima reismaatje voor een aantal dagen. Ik heb veel geleerd over de Arabische wereld. Een interessante wereld, zeker nu. De mensen en landen delen iets gemeenschappelijks en zijn tegelijkertijd totaal verschillend. Het handige in de Arabische wereld is dat bijna iedereen het klassiek Arabisch begrijpt. Het grote verschil tussen de soenieten en de sjieten is me nog niet helemaal duidelijk. Gelukkig heb ik nog een aantal weken om daar achter te komen.

Petra is waanzinnig mooi. Het heeft alles in zich. Na een wandeling door een lange kloof, zie ik in de rotsen de veertig meter hoge Treasury. In het jaar 200 v. Chr. is dit inmense bouwwerk in het massief uitgehakt. De Nabateeers hielden hier hun begrafenisceremonies. Petra is in al die jaren door de grote rijken bewoond. Het heeft onder andere Romeinse, Egyptische en Mesopotamische gebouwen. Niet alleen de gebouwen in de rotsen zijn indrukwekkend. Petra heeft imposante vergezichten en verlaten plekken waar geen toerist te vinden is. Een betoverende plek. Misschien gebruik ik iets te veel bijvoeglijke naamwoorden in deze alinea, maar woorden schieten te kort om Petra goed te omschrijven.

Na het, qua bezienswaardigheid, tot nu toe hoogtepunt van mijn reis ben ik met Rida naar Wadi Rum vertrokkken. Een andere mooie plek in Jordanië. De woestijngrond in Wadi Rum wordt afgewisseld met hoge rood-, zwart- en geelkleurige rotsen. De wind vindt er haar weg over de stille vlaktes en 's nachts klinkt er voor een minuut of tien het vertrouwde geluid van de regen op mijn tent.

Het reizen met de boot vanuit Aqaba naar Nuweiba, Egypte, is een hele belevenis. Het afhandelen van al het papierwerk gaat vrij gemakkelijk, maar daarna is het lang wachten. De exitfee voor buitenlanders is vijf Jordaanse Dinars (Jd). Verbazingwekkend genoeg is het voor Jordaanse mensen acht Jd. Tevergeefs leg ik aan de man in het militaire outfit uit dat ik maar vijf Jd hoef te betalen. Op de boot zitten voornamelijk pelgrims die terugkomen van de Hadj. Ik ontmoet een man uit Zuid-Afrika die in het Afrikaans vol passie over zijn ervaring vertelt. De blijdschap over de verbondenheid met de pelgrims van over de hele wereld is van zijn gezicht af te lezen. Soms zijn woorden overbodig.

Twee weken geleden is een ferry van dezelfde maatschappij in brand gevlogen en vijf dagen later gezonken. De ferry ligt nu op een diepte van achthonderd meter. Van de twaalfhonderd passagiers heeft alleen de persoon die over de reling is gesprongen het niet overleefd. Het liefst reis ik overdag met de snelle boot, maar de man achter het loket zegt - wat later niet blijkt te kloppen - dat alleen de slome nachtboot vaart. Het is maar goed dat de man achter het loket zich heeft vergist, want het reizen met de pelgrims en de opkomende zon bij het lange wachten op de bagage is een unieke ervaring.

Hier in Dahab kom ik het stel uit Wageningen weer tegen dat ik in Aqaba heb ontmoet. Zij reizen met de motor naar Zuid-Afrika. Ze hebben allebei hun baan opgezegd en zijn vertrokken. Zij zijn niet de enige Nederlanders die ik tegenkom. Gister heb ik met een stelletje uit Utrecht en een jongen uit Engeland Mt Sinai beklommen, de berg van Mozes en de tien geboden. Gelukkig is er tegenwoordig een trap en een mooi aangelegd pad, anders was de beklimming van de tweeëntwintighonderd meter hoge berg nog zwaarder geweest. In de kerk aan de voet van de berg zie ik een geestelijke met een e-reader. Zelfs de kerk doet mee aan de steeds verder digitaliserende samenleving. Hopelijk wordt er in de toekomst ook over andere zaken iets moderner gedacht.

Dahab is de duikhoofdstad van de Arabische wereld. Ik vind duiken maar eng, dus een snorkel is voor mij meer dan genoeg. Is ook een stuk goedkoper. Morgen trek ik waarschijnlijk weer verder. Het is mijn plan om vanuit Alexandrië langs de oevers van de Nijl langzaam naar het uiterste zuiden van Egypte af te reizen. Via Aljazeera blijf ik op de hoogte van de laatste ontwikkelingen in Cairo en de grotere steden. Hopelijk escaleert de huidige situatie niet verder en verlopen de eerste van de drie verkiezingen vreedzaam en eerlijk.