What a wonderful world

Het is ergens tussen 07.00 en 08.00 uur en ik ben in Beirut op zoek naar koffie, eten en een krant. Bijna iedereen op straat heeft nog kleine ogen. Mensen lopen gelaten naar de studie of het werk. Ook het verkeer doet het rustig aan en auto’s laten me oversteken op plekken waar ik het niet verwacht. Het prille zonlicht verlicht de gebouwen na een donkere nacht. De wolkenloze hemel verraadt dat het wederom een zonnige dag zal worden. Een stad is op haar best wanneer zij wakker wordt.

De bruiloft van Karim en Sophie is een groot feest. Vlak nadat ze bij elkaar de ringen om hebben gedaan vliegt een grote groep vogels op ongeveer duizend meter hoogte boven de vallei richting het zuiden. Iedereen is vrolijk en de locatie is top. Geen achterafzaaltje in een hotel of restaurant, maar de buitenlucht van de Chouf Mountains is het decor. Op de achtergrond huilt Leon, de in augustus geboren baby van Kimo en Sophie. Als het nummer ‘What a wonderful world’ van Louis Armstrong wordt gespeeld, voel ik me intens gelukkig. Meestal heb ik iedere week een ander nummer in mijn hoofd, maar dit nummer zal nog even blijven hangen. De dagen voor en na de bruiloft is het erg levendig in Ecovillage. Sophie heeft een grote familie en van over de hele wereld zijn er vrienden ingevlogen.

De laatste dagen pendel ik tussen Ecovillage en Beirut. Karim is op dit moment een van zijn appartementen aan het verhuizen. De afwisseling tussen de bruisende stad en de frisse buitenlucht is heerlijk. Twee totaal verschillende werelden op nog geen uur rijden. Verkeersregels worden consequent overtreden, dus ik moet goed opletten als ik achter het stuur zit. Vooral Beirut vereist opperste concentratie. Downtown Beirut is een mooi voorbeeld van hoe een stad te herbouwen nadat het is verwoest. Hoge wolkenkrabbers van glas worden afgewisseld met statige laagbouw in Franse stijl. De stad heeft een overvloed aan de duurdere Duitse en Italiaanse automerken. Vaak word ik aan de winnende World Press-photo van 2006 in de categorie dagelijks leven herinnerd. ( http://www.archive.worldpressphoto.org/search/layout/result/indeling/detailwpp/form/wpp/start/39/q/ishoofdafbeelding/true/trefwoord/year/2006 )

Libanon is een ideaal vakantieland. Het weer is goed en het heeft ongekende natuurschatten en oude opgravingen als Baalbek en Byblos. Byblos is de oudste nog steeds bewoonde plek op aarde, al heb ik dat in Turkije ook ergens gelezen. De Bijbel is - naar horen zeggen - naar deze stad vernoemd.
De Jeita Grotto is misschien wel de mooiste plek op onze planeet. De stalagmieten en stalactieten behoren tot de grootste ter wereld. Voor even overwin ik mijn hoogtevrees en durf ik over de rand van het hek de diepte in te kijken. Tussen de rotsen door zie ik tientallen meters lager het strakblauwe water van de ondergrondse rivier. ( http://www.jeitagrotto.com )

De mensen die ik ontmoet spreken allemaal Engels. Karim spreekt daarnaast nog Duits, Frans, Italiaans en Arabisch. Het is erg tof hem weer te zien. Ook met de werknemers van Ecovillage heb ik veel lol. Ik help mee met het plukken van olijven of het bouwen van een nieuwe boomhut. Natuurlijk is er ook tijd om te zwemmen in de rivier of om lekker te niksen. De tijd vliegt hier voorbij.