Thuis in Turkije

Met een overdosis aan adrenaline daal ik de Butterfly Valley af. Vanaf het George House, waar vader George tevreden toekijkt hoe zoon Hassan de toko runt, is het een steile afdaling van 300 meter naar de Middelandse zee. Op sommige plekken in de afdaling is de hulp van een touw noodzakelijk om niet de controle te verliezen en vervolgens naar beneden te vallen. Gelukkig bereiken we allemaal veilig de vallei.

Na de drukke dagen in Istanbul, het reizen en het ontmoeten van veel backpackers, heb ik een paar dagen 'rust' genomen aan de Middelandse zee. Deze rust is me goed van pas gekomen. Afgelopen dinsdag ben ik met de nachtbus vanuit Fethiye naar Cappadocia vertrokken. Ik dacht dat ik om ongeveer 6 uur 's ochtends in Goreme zou aankomen. In plaats van 6 uur kwam ik om 3.45 uur aan. Hier had ik geen rekening mee gehouden. Gelukkig was de toiletruimte van het hotel open, waar ik drie uur een soort van heb geslapen totdat er iemand van het hotel aan zijn nieuwe werkdag begon. Toen me verteld werd dat er nog 1 bed in de dormitory vrij was kon mijn dag niet meer stuk.

Nu het hoogseizoen zijn einde nadert nemen vooral mensen op leeftijd bezit van de toeristische trekpleisters. Vooral in Cappadocia is het erg druk. Logisch, want het is niet te bevatten hoe hier in de puntrotsen hele steden zijn gebouwd. Nog steeds leven er mensen in een aantal grotwoningen. Ook de ondergrondse stad Kamaklya met acht verdiepen is een must om te zien. Vroeger leefden hier drieduizend mensen onder de grond.

Ongeveer om de dag koop ik een van de twee Engelstalige Turkse kranten. Terwijl president Gul een bezoek brengt aan Duitsland en premier Erdogan bij de VN in New York is, is Ankara twee dagen geleden opgeschrikt door een ontplofte autobom. Drie mensen zijn hierbij om het leven gekomen. Ondanks dat de aanslag nog niet is opgeeist, vermoedt men dat de PKK erachter zit. Vooral in het zuidoosten van Turkije is het onrustig met aanslagen op politieagenten en militairen. Vanwege de aanvallen van het Turkse leger op PKK-doelen in Noord-Irak denk ik dat het opgelaaide conflict tussen de PKK en Turkije niet snel voorbij is. Naast het conflict met de PKK, is er spanning met Israel vanwege het rapport van de VN over de Israelische aanval vorig jaar op een Turks schip dat op weg was naar de Gazastrook. Turkije eist excuses en Israel weigert deze te geven.
Verder is Turkije in conflict met Grieks-Cyprus over olie- en gasboringen in de zee. Drie Turkse oorlogsschepen hebben vanuit Istanbul koers gezet naar de Middelandse zee. De Turkse regering, waarover de kranten opvallend positief schrijven, lijkt over nogal wat zelfvertrouwen te beschikken. De spanning met Israel, de PKK, Grieks-Cyprus en Iran (vanwege het wellicht plaatsen van het Navo anti-raketschil op Turkse bodem) en de slachtoffers in buurland Syrie domineren de Turkse kranten. Gelukkig is er ook ruimte voor positief nieuws. Paris Hilton bezoekt voor de zevende keer in haar leven Turkije. De krant van vandaag schrijft: 'Hilton said upon arrival that she had missed Turkey and that it would be exciting to once more shop in the Grand Bazaar, the oldest and largest covered market in the world, where she plans to purchase a great deal of jewelry.'

Helaas spreek ik behalve hallo, hoe gaat het? en dankjewel, geen Turks en spreken de Turken die ik ontmoet, met uitzondering van de advocate uit Istanbul die ook in het George House op vakantie was, geen Engels. Soms kan ik in het Duits met mensen praten, want veel Turken die lange tijd in Duitsland hebben gewoond keren terug naar hun Heimat.

Morgennacht vertrek ik met de trein naar Erzurum. Ik blijf ruim twee weken in het oosten voordat de boot naar Libanon vertrekt. Vanmiddag is het weer hier volledig omgeslagen, waardoor het op de afgelopen zomer in Nederland begint te lijken.